|
|
Opis metody spawania TIG
Spawanie TIG
-
Sposób pracy-ręczny,
-
Źródło ciepła-łuk elektryczny,
-
Osłona jeziorka-gaz obojętny,
-
Zakres natężenia prądu-10-300A
Zasada działania- łuk jarzy się między końcem
elektrody wolframowej a metalem rodzimym złącza. Elektroda się nie
stapia, ,a spawacz utrzymuje stałą długość łuku. Wartość natężenia
prądu jest nastawiana na źródle prądu. Spoiwo zwykle jest
dostępne w postaci drutu o długości 1m. Doprowadza się je w miarę
potrzeby do przedniego brzegu jeziorka. Jeziorko jest osłaniane przez
gaz obojętny wypierający powietrze z obszaru łuku. Jako gaz ochronny
najczęściej stosowany jest argon.
Charakterystyka metody
Obecnie spawanie TIG jest jednym z podstawowych
procesów wytwarzania konstrukcji, zwłaszcza ze stali
wysokostopowych, stali specjalnych, stopów niklu, aluminium,
magnezu, tytanu i innych. Spawać można w szerokim zakresie grubości
złączy, od dziesiętnych części mm do nawet kilkuset mm. Spawanie TIG
prowadzone może być prądem stałym lub przemiennym.
Urządzenia do spawania TIG są tanie i łatwe w
obsłudze. W procesie spawania łukowego elektrodą nietopliwą w osłonie
gazowej, połączenie spawane uzyskuje się przez stopienie metalu
spawanych przedmiotów i materiału dodatkowego ciepłem łuku
elektrycznego jarzącego się pomiędzy nietopliwą elektrodą i spawanym
przedmiotem w osłonie gazu obojętnego lub redukcyjnego. Jest to
"najczystszy" z wszystkich procesów spawania łukowego,
porównywany z metalurgicznego punktu widzenia do
mikroodlewania łukowego w osłonach gazowych. Elektroda nietopliwa
wykonana jest z wolframu i zamocowana jest w specjalnym uchwycie
palnika, umożliwiającym regulację położenia elektrody i jej wymianę.
Koniec elektrody wystaje poza dyszę gazową od kilku do nawet
kilkudziesięciu milimetrów, w zależności od
warunków technologicznych spawania. Powłoka gazu ochronnego,
podawana przez dyszę palnika wokół elektrody nietopliwej,
chłodzi elektrodę i chroni ciekły metal spoiny i nagrzaną strefę
spawania łączonych przedmiotów przed dostępem
gazów z atmosfery. Jeziorko ciekłego metalu tworzone jest
bez udziału topnika, niema więc wtrąceń niemetalicznych w spoinie i na
jej powierzchni, a stopienie materiału rodzimego i dodatkowego odbywa
się bez istotnych zmian w składzie chemicznym. Równocześnie
nie ma rozprysku metalu, typowego dla innych procesów
spawania łukowego, a możliwości podawania z zewnątrz łuku materiału
dodatkowego, pozwala na niezależne sterowanie energią liniową łuku i
ilością podawanego do obszaru spawania materiału dodatkowego. Przepływ
prądu w łuku odbywa się w zjonizowanym gazie, a głównymi
nośnikami prądu są elektrony wybite z atomów gazu
ochronnego. Zajarzenie łuku odbywa się przez krótkotrwałe
zwarcie elektrody nietopliwej z przedmiotem lub specjalną płytką
startową i szybkie jej cofnięcie. Drugim sposobem jest zastosowanie
łuku pomocniczego między elektrodą a spawanym przedmiotem, utworzonego
w wyniku przepływu prądu o małym natężeniu i wysokiej częstotliwości
oraz wysokim napięciu.
Parametry spawania
Podstawowymi parametrami spawania TIG są:
-
Rodzaj i natężenie
prądu,
-
Napięcie łuku,
-
Prędkość spawania,
-
Rodzaj i natężenie
przepływu gazu ochronnego,
-
Rodzaj materiału i
średnica elektrody nietopliwej,
-
Średnica (wymiary) materiału dodatkowego.
Spawanie TIG przeprowadzone może być prądem stałym
oraz prądem przemiennym.
a) Spawanie prądem stałym -przebiegać może z
biegunowością dodatnią lub ujemną. Gdy elektroda podłączona jest do
bieguna dodatniego (biegunowość dodatnia). Aby przenieść natężenie
prądu z biegunowością dodatnią, elektroda musi mieć znacznie większą
średnicę niż przy podłączeniu do bieguna ujemnego. Stosowane jest przy
spawaniu w osłonie argonu lub helu prawie wszystkich metali i
stopów z wyjątkiem cienkich blach z aluminium i jego
stopów.
b) Spawanie prądem przemiennym -pozwala na
wykorzystanie zalety spawania prądem stałym z biegunowością dodatnią
(zjawisko rozpylania powierzchniowej warstwy tlenków) bez
specjalnych ograniczeń prądowych, wymaganych przy spawaniu prądem
stałym z biegunowością dodatnią. Gorsza jest jednak stabilność łuku.
c) Natężenie prądu - decyduje o głębokości
wtopienia i szerokości spoiny, ale z drugiej strony oddziałuje na
temperaturę końca elektrody nietopliwej. Wzrost natężenia prądu
spawania zwiększa głębokość wtopienia i umożliwia zwiększenie prędkości
spawania. Nadmierne natężenie prądu powoduje, że koniec elektrody
wolframowej ulega nadtopieniu i pojawia się niebezpieczeństwo powstania
wtrąceń metalicznych w spoinie.
d) Napięcie łuku - decyduje w zależności od rodzaju
gazu ochronnego o długości łuku oraz o kształcie spoiny i ściśle zależy
od zastosowanego natężenia prądu oraz rodzaju materiału elektrody.
Wzrost napięcia łuku zwiększa szerokość lica spoiny, maleje przy tym
głębokość wtopienia i pogarszają się warunki osłony łuku i ciekłego
metalu spoiny. Argon ma niski potencjał jonizacyjny -15,7 V, łuk jarzy
się więc bardzo stabilnie
e) Prędkość spawania - przy stałym natężeniu prądu
i napięciu łuku, decyduje o energii liniowej spawania, a więc ilości
wprowadzanego ciepła do obszaru złącza. Przez zmianę prędkości spawania
regulować można nie tylko przemiany strukturalne w złączu, ale wielkość
i rozkład naprężeń i odkształceń spawalniczych. Prędkość spawania
wpływa równocześnie na głębokość przetopienia i szerokość
spoiny parametr ten jest również ważny z uwagi na koszt
procesu spawania. W przypadku spawania ręcznego TIG prędkość spawania
jest parametrem wynikowym, zależnym od umiejętności operatora oraz
wymaganego kształtu ściegu spoiny, przy danym natężeniu prądu i
napięciu łuku.
Podstawowe gazy ochronne
Gazy ochronne do spawania TIG, to gazy obojętne Ar
i He lub ich mieszanki z ewentualnym dodatkiem H2 (tab.2). niekiedy do
gazu obojętnego dodawany jest azot, którego zadaniem jest
podwyższenie temperatury łuku i umożliwienie dzięki temu spawania z
dużymi prędkościami miedzi i jej stopów, często bez
podgrzania wstępnego. Inne reaktywne gazy ochronne, jak np. CO2,
powodują szybkie zużycie elektrody lub niestabilne jarzenie się łuku. W
żadnym wypadku nie należy stosować dodatku CO2 lub O2 do argonu lub
helu, gdyż powoduje to bardzo szybkie zużycie drogiej elektrody
nietopliwej.
a) Własności fizyczne gazów ochronnych.
Gaz ochronny ma za zadanie nie tylko osłaniać elektrodę nietopliwą i
obszar spawania przed dostępem atmosfery, ale decyduje
również o energii liniowej spawania(napięcie łuku)
,kształcie spoiny i nawet składzie chemicznym stopiwa.
Podstawowymi własnościami fizycznymi
gazów ochronnych, decydującymi o ich wpływie na proces
spawania TIG, są:
|
Rodzaj metalu spawanego
|
Rodzaj
procesu spawania
|
Rodzaj
gazu ochronnego
|
Opis
podstawowych własności
|
Aluminium
i stopy aluminium
|
Ręczne
|
Ar
|
Łatwe
zajarzenie łuku i duża czystość spoiny
|
Automatyczne
|
He ,
He+Ar
|
Duże
prędkości spawania, możliwość spawania bez podgrzewania wstępnego
|
Magnez
i stopy magnezu
|
Grubość
złącza poniżej 1,5mm
|
Ar
|
Łatwość
regulacji przetopienia i duża czystość spoiny
|
Grubość
złącza powyżej 1,5mm
|
He
|
Dobre
przetopienie, najlepsze wyniki przy spawaniu prądem stałym
|
Stal
węglowa
|
Ręczne
|
Ar
|
Łatwość
regulacji kształtu spoiny i zajarzenia łuku, możliwość spawania we
wszystkich pozycjach
|
Automatyczne
|
Ar+He
|
Zwiększone
przetopienie i szybkość spawania
|
Stale
Cr-Ni Austenityczne
|
Ręczne
|
Ar
|
Ułatwiona
regulacja przetopienia cienkich blach
|
Automatyczne
|
Ar+He
|
Zwiększona
głębokość przetopienia i szybkość spawania
|
Ar+max
35% H2
|
Unika
się podtopień, wymagane jest mniejsze natężenie przepływu niż czystego
Ar
|
He
|
Największe
głębokości przetopienia i energie liniowe spawania
|
Cu,
Ni i ich stopy
|
Ręczne
i automatyczne
|
Ar
|
Duża
łatwość spawania cienkich blach i ściegów graniowych
cienkich rur
|
Ar+He
|
Zapewnione
wyższe energie liniowe spawania
|
He
|
Możliwość
spawania grubych blach z dużymi prędkościami bez podgrzewania wstępnego
|
Tytan
i jego stopy
|
Ręczne
i automatyczne
|
Ar
|
Duża
czystość spoiny
|
He
|
Większa
głębokość przetopienia przy spawaniu grubych blach
|
-
Potencjał jonizacji
gazu ochronnego decyduje o łatwości zajarzenia łuku, przewodzeniu prądu
przez łuk(oporności łuku) i o napięciu łuku.
-
Przewodnictwo
cieplne gazu ochronnego decyduje o kształcie ściegu spoiny.
-
Ciężar właściwy gazu
decyduje o stopniu ochrony jeziorka spawalniczego.
-
Punkt rosy gazu ochronnego - określa koncentracje
wody w gazie. Im niższy jest punkt rosy, tym niższa jest zawartość
wody, a przez to mniejsze niebezpieczeństwo tworzenia się pęcherzy
gazowych w spoinie.
Elektrody nietopliwe.
Elektrody nietopliwe do spawania TIG są podstawowym
elementem obwodu spawania i od ich cech eksploatacyjnych zależy w dużym
stopniu jakość spawania oraz ekonomiczność procesu. Cechy te to łatwość
zajarzenia łuku i stabilność jarzenia się łuku, trwałość oraz szybkość
zużycia elektrody. Elektrody nietopliwe wytwarzane są z czystego
wolframu lub ze stopów wolframu.
Materiał dodatkowy
Materiał dodatkowy do spawania TIG może mieć postać
drutu, pałeczki, taśmy lub wkładki stapianej bezpośrednio w złączu. Do
spawania ręcznego stosowane są druty lub pręty proste o średnicy 0,5
¸ 9,5 mm i o długości 500-1000mm. Jako materiały dodatkowe do
spawania TIG w większości przypadków stosowane są materiały
o tym samym składzie chemicznym, co spawany materiał. W
niektórych przypadkach konieczne jest zastosowanie materiału
dodatkowego o wyraźnie różnym składzie chemicznym od
spawanego materiału. I tak np. do spawania stali odpornych na korozję
typu 9% Ni stosuje się stopy niklu; mosiądze spawa się brązami
aluminiowymi, fosforowymi lub krzemowymi. Zazwyczaj dąży się jednak do
tego, aby materiał dodatkowy miał lepsze własności niż materiał spawany.
Urządzenia do spawania TIG
-
Prostowniki
tyrystorowe lub inwersyjne,
-
Transformatory
spawalnicze,
-
Źródła zasilania stosowane powszechnie
do spawania elektrodami otulonymi są stosowane do spawania TIG po
wyposażeniu stanowiska spawalniczego w dodatkowe zespoły.(rys 9). Poza
składanymi stanowiskami używa się też źródeł zasilania
wyposażonych we wszystkie zespoły, spełniające funkcje pomocnicze
montowane we wspólnej obudowie. Takie urządzenia są
przeznaczone tylko do spawania metodą TIG.
Proces spawania metodą TIG jest sterowany za pomocą
złożonych układów montowanych w tzw. przystawce do zasilacza
lub razem z zasilaczem w jednej obudowie.
Schemat stanowiska do spawania metodą TIG
Spawanie MIG/MAG
-
Inne nazwy- spawanie łukowe w osłonie gazowej,
spawanie półautomatyczne, spawanie w osłonie CO2.
-
Sposób
pracy - ręczny, z możliwością użycia mechanicznego przemieszczania
prowadnika elektrody.
-
Źródło
ciepła - łuk elektryczny.
-
Osłona jeziorka -
gaz nie reagujący z metalem spawanym.
-
Zakres natężenia
prądu - 60 ¸ 500A.
-
Moc cieplna - 1¸25kJ/s.
Zasada działania - łuk jarzy się między końcem
elektrody a metalem rodzimym w linii złącza. Elektroda jest przesuwana
ze stałą prędkością za pomocą silnika o nastawnej prędkości obrotowej.
Prąd zależy od prędkości podawania elektrody. Długość łuku jest
utrzymywana przez źródło prądu, a spawacz powinien prowadzić
wylot prowadnika elektrody na stałej wysokości nad jeziorkiem(zwykle
kilkanaście mm). Przestrzeń łukowa i spawany metal są osłaniane gazem
dobranym odpowiednio do spawanego metalu. Gazami powszechnie używanymi
są: argon, argon z dodatkiem 5% tlenu lub 20% dwutlenku węgla albo
czysty dwutlenek węgla. Typowe zastosowani - wyrób o
średniej grubości łączonych elementów, cienkie blachy.
Charakterystyka metody
Spawanie łukowe elektrodą topliwą w osłonach
gazowych (MIG-spawanie w osłonach gazów obojętnych,
MAG-spawanie w osłonach gazów aktywnych), jest obecnie jedną
z najpowszechniej stosowanych metod spawania konstrukcji. Dokładna
osłona łuku jarzącego się między elektrodą topliwą a spawanym
materiałem zapewnia, że spoina formowana jest w bardzo korzystnych
warunkach. Spawanie MIG/MAG zastosowane więc może być do wykonania
wysokiej jakości połączeń wszystkich metali, które mogą być
łączone za pomocą spawania łukowego. Należą do nich stale węglowe i
niskostopowe, stale odporne na korozję, aluminium, miedź, nikiel i ich
stopy. Spawanie MIG/MAG polega na stapianiu materiału spawanego i
materiału elektrody topliwej ciepłem łuku elektrycznego jarzącego się
pomiędzy elektrodą topliwą i spawanym przedmiotem, w osłonie gazu
obojętnego lub aktywnego. Metal spoiny formowany jest z metalu
stapiającego się drutu elektrodowego i nadtopionych brzegów
materiału spawanego. Podstawowe gazy ochronne stosowane do spawania
MIG/MAG to gazy obojętne argon, hel oraz gazy aktywne; CO2, H2, O2, N2,
i NO, stosowane oddzielnie lub tylko jako dodatki do argonu czy helu.
Elektroda topliwa w postaci drutu pełnego, zwykle o średnicy od
0,5¸4,0 mm, podawana jest w sposób ciągły przez
specjalny system podający, z prędkością w zakresie od 2,5¸50
m/min. Palnik chłodzony może być wodą lub powietrzem.
Spawanie MIG/MAG prowadzone może być prądem stałym
lub przemiennym we wszystkich pozycjach. Obecnie prawie wyłącznie
stosuje się spawanie MIG/MAG prądem stałym z biegunowością dodatnią.
Spawanie prowadzone jest jako półautomatyczne
zmechanizowane, automatyczne lub w sposób zrobotyzowany.
Dzięki dużej uniwersalności procesu, łatwość regulacji , spawanie
MIG/MAG pozwala na wykonywanie różnorodnych konstrukcji z
różnych metali i stopów w warunkach warsztatowych
i montażowych, we wszystkich pozycjach.
Parametry
spawania
Podstawowymi parametrami spawania MIG/MAG są:
-
Rodzaj i natężenie
prądu(prędkość podawania drutu),
-
Napięcie łuku,
-
Prędkość spawania,
-
Rodzaj i natężenie
przepływu gazu ochronnego,
-
Średnica drutu
elektrodowego,
-
Długość wolnego
wylotu elektrody,
-
Prędkość podawania
drutu elektrodowego,
-
Pochylenie złącza lub elektrody.
a) Spawanie prądem stałym z biegunowością dodatnią
jest najpowszechniej stosowanym sposobem spawania MIG/MAG. Przy małych
natężeniach prądu, elektroda stapia się w osłonie gazów
obojętnych grubokroplowo bez rozprysku, natomiast w osłonie CO2 ze
znacznym rozpryskiem, nawet do kilkunastu procent. Odrywanie kropli od
końca elektrody jest utrudnione, a przenoszenie przez łuk nieosiowe.
b) Spawanie prądem stałym z biegunowością ujemną w
osłonie gazów obojętnych i aktywnych umożliwia tylko
spawanie z grubokroplowym i nieosiowym przenoszeniem metalu w łuku, bez
względu na wielkość natężenia prądu. Rozprysk metalu jest znaczny, a
głębokość przetopienia znacznie mniejsza niż przy biegunowości
dodatniej; choć wydajność stapiania elektrody jest nawet o 100% wyższa
c) Spawanie prądem przemiennym wymaga użycia
źródeł prądu o wysokim napięciu biegu jałowego w celu
zapewnienia stabilnego jarzenia się łuku i grubokroplowego przenoszenia
metalu w łuku. Gdy prąd przemienny ma biegunowość ujemną, przenoszenie
metalu jest utrudnione i występuje rozprysk, natomiast przy
biegunowości dodatniej łuk jarzy się stabilnie. Naniesienie powłoki
emulsyjnej na elektrodę topliwą zapewnia, podobnie jak przy spawaniu
prądem stałym z biegunowością ujemną, stabilne i natryskowe
przenoszenie metalu w łuku. Spawanie prądem przemiennym ma niewielkie
zastosowanie w przemyśle.
d) Natężenie prądu - jest ściśle powiązane ze
zmianą szybkości podawania drutu, która musi być
równa prędkości stapiania drutu. Wzrost natężenia prądu
powyżej wartości krytycznej, dla danej średnicy elektrody, zmniejsza
wielkość kropli, zwiększa częstotliwość ich przejścia i poprawia
stabilność łuku.
Przy dużych gęstościach prądu, rzędu 600-700 A/mm2,
uzyskuje się najlepsze wyniki spawania, wysoka jest wydajność spawania
dochodząca do ponad 20 kg stopiwa na godzinę. Równocześnie
duża jest głębokość wtopienia, lecz spawanie ograniczone jest tylko do
pozycji podolnej i nabocznej. Przy stałym natężeniu prądu głębokość
wtopienia zwiększa się wraz z obniżeniem średnicy elektrody.
e) Napięcie łuku - ściśle zależy od składu gazu
ochronnego. Wzrost napięcia łuku sprawia, że wzrasta szerokość ściegu
spoiny i obniża się głębokość wtopienia. Nadmierne napięcie łuku
prowadzi do powstania rozprysku, porowatości i podtopień lica spoiny.
Zbyt niskie napięcie łuku powoduje, że spoiny są porowate i pojawiają
się nacieki lica.
f) Prędkość spawania - jest parametrem wynikowym
dla danego natężenia prądu i napięcia łuku, przy zachowaniu właściwego
kształtu spoiny. Gdy prędkość spawania ma być nawet nieznacznie
zmieniona, należy zmienić natężenie prądu lub napięcie łuku w celu
utrzymania stałego kształtu spoiny.
Gaz ochronny
Gaz ochronny - decyduje o sprawności osłony obszaru
spawania, ale i o sposobie przenoszenia metalu w łuku, prędkości
spawania i kształcie spoiny.
Gazy obojętne, argon i hel, choć doskonale chronią
ciekły metal spoiny przed dostępem atmosfery, nie są odpowiednie we
wszystkich zastosowaniach spawania MIG/MAG
Gaz
ochronny
|
Działanie
chemiczne
|
Spawane
metale
|
Ar
|
obojętny
|
Zasadniczo
wszystkie metale poza stalami węglowymi.
|
He
|
obojętny
|
Al.,
Cu, stopy Cu, stopy Mg, zapewniona duża energia liniowa spawania.
|
Ar+20-80%
He
|
obojętny
|
Al.,
Cu, stopy Cu, Mg, zapewnione duże energie liniowe spawania, mała
przewodność cieplna gazu.
|
N2
|
redukujący
|
Spawanie
miedzi z dużą energią liniową.
|
Ar+20-25%
N2
|
redukujący
|
Spawanie
miedzi z dużą energią liniową łuku, lepsze jarzenie się łuku niż w
osłonie 100% N2.
|
Ar+1-2%
O2
|
słabo
utleniający
|
Zalecana
głównie do spawania stali odpornych na korozję i stali
stopowych.
|
Ar+3-5%
O2
|
utleniający
|
Zalecana
do spawania stali węglowych i niskostopowych.
|
CO2
|
utleniający
|
Zalecana
wyłącznie do spawania stali niskowęglowych.
|
Ar+20-50%
CO2
|
utleniający
|
Zalecana
wyłącznie do spawania stali węglowych i niskostopowych.
|
Ar+10%
CO2+5% O2
|
utleniający
|
Zalecana
wyłącznie do spawania stali węglowych i niskostopowych.
|
CO2+20%
O2
|
utleniający
|
Zalecana
wyłącznie do spawania stali niskowęglowych i niskostopowych.
|
90%
He+7,5% Ar+2,5% CO2
|
slabo
utleniający
|
Stale
odporne na korozję.
|
60%
He+35% Ar+5%CO2
|
utleniający
|
Stale
niskostopowe o wysokiej udarności.
|
Przez zmieszanie w odpowiednich proporcjach helu lub argonu z gazami
aktywnymi chemicznie uzyskuje się zmianę charakteru przenoszenia metalu
w łuku i wzrasta stabilność łuku i pojawia. Równocześnie
możliwe jest znaczne ograniczenie lub całkowite wyeliminowanie
rozprysku.
Podstawowymi gazami aktywnymi są: CO2, O2, NO, N2,
H2.
Natężenie przepływu gazu ochronnego dobrane musi
być tak, aby zapewniona była stała osłona obszaru spawania, nawet
podczas przeciągów czy wiatru. Natężenie przepływu powinno
ustawiać się tak, aby na jeden milimetr średnicy dyszy gazowej
przypadał 1,0 l/min.
Druty
elektrodowe
a) Średnica drutu elektrodowego - decyduje o
gęstości prądu, a w efekcie o głębokości wtopienia i o charakterze
przenoszenia metalu w łuku. Dla danej wartości natężenia prądu
wydajność stapiania wzrasta ze zmniejszeniem się średnicy drutu. Druty
o małej średnicy, do 1,2 mm, zaleca się stosować do spawania złączy
cienkich blach oraz przy spawaniu w pozycjach przymusowych. Większe
średnice drutów od 1,2 mm¸4,0 mm stosowane są w
spawaniu półautomatycznym lub automatycznym, w pozycji
podolnej.
b) Długość wolnego wylotu elektrody - wpływa na
intensywność podgrzania drutu na długości między końcówką
prądową a stapiającym się końcem drutu, a więc o jego temperaturze i
prędkości stapiania. W związku z tym, ze wzrostem długości wolnego
wylotu elektrody , przy tym samym natężeniu prądu, znacznie wzrasta
wydajność stapiania elektrody, a więc wyższe są prędkości układania
ściegów wypełniających przy spawaniu wielowarstwowym.
Urządzenia
do spawania MIG/MAG
a) zasilacze łuku spawalniczego
Podstawowymi zespołami w urządzeniach do spawania
elektrodami topliwymi w osłonach gazowych są zasilacze łuku
spawalniczego, dostarczające energię do łuku.
Jako zasilacze są stosowane prostowniki:
-
diodowe,
-
tyrystorowe,
-
inwersyjne.
b) podajniki drutu elektrodowego
Drugim ważnym zespołem stosowanym w urządzeniach do
spawania elektrodą topliwą w osłonach gazowych jest podajnik drutu
elektrodowego. Istnieją dwa sposoby podawania drutu elektrodowego:
klasyczny (stosowany od dawana) za pomocą rolek napędzanych poprzez
przekładnię klasyczną oraz nowszy z przekładnią planetarną. Podajnik
drutu elektrodowego składa się z silnika napędowego, przekładni
mechanicznej, rolek napędzających drut, szpuli z drutem oraz układu
sterowania.
c) uchwyty spawalnicze
Uchwyty spawalnicze
są wykonywane w dwóch odmianach: fajkowe- chłodzone
naturalnie lub wodą oraz pistoletowe- wyposażone w zespół
napędowy elektrody typu "ciągnij", chłodzone wodą. Uchwyty powinny być
łatwe i wygodne w użyciu, a ich masa nie powinna przekraczać 0,4 kg. Do
zapewnienia dobrego przepływu prądu do ruchomej elektrody w postaci
drutu służy rurka kontaktowa, której otwór musi
być dopasowany do średnicy tego drutu. Uchwyt spawalniczy jest
połączony z podajnikiem za pomocą przewodu giętkiego. W przypadku
uchwytów chłodzonych wodą przewód ten składa się
z powłoki ochronnej, węża doprowadzającego gaz, przewodu prądowo
wodnego, węża doprowadzającego wodę, węża z wkładką wewnętrzną do
transportu elektrody drutowej oraz żył sterujących.
Tekst zapożyczony ze strony:www.spawalnictwo.com.pl
Zdjęcia elementów meblowych wykonanych metodą TIG
|
|
|
|